Marie-Jose Column Alphens Nieuwsblad
Tijdens vakantie duren dingen vaak langer dan normaal. Geeft niet. Wachten hoort bij vakantie en draagt bij aan de charme ervan. Het ongeduld dat ik de eerste twee dagen nog ervaar, verandert na een paar dagen geleidelijk in het besef dat wachten helemaal niet uitmaakt. Eenmaal dat punt bereikt, ben ik de rust zelve en ga ik op ‘uit’.

Prettig natuurlijk om helemaal zen te zijn, maar er zijn situaties die toch een bepaalde mate van adequaat handelen vereisen. Een knipperend rood lampje op het dashboard is daar een goed voorbeeld van.

Zoals gisteren, toen ik ontspannen ons campertje richting onze nieuwe bestemming navigeerde. We staken net de Donau over bij Bratislava toen een lampje begon te knipperen. Direct verdreef een scheut adrenaline mijn vakantiegevoel en schoten de vreselijkste scenario’s door mijn hoofd. Angstvallig keek ik om me heen om te kijken waar we konden stoppen, maar aan weerszijden reden auto’s. Een vluchtstrook ontbrak. ‘Nog maar 3 minuten, dan zijn we er!’, zei ik op rustige toon, terwijl ik de telefoon in mijn handen bijna fijn perste.

Het ging goed. We bereikten de camperplaats en belden gelijk de ANWB.

Weer wachten dus. Niet op een of andere gevaarlijke vluchtstrook, maar op een prachtige plek langs de Donau. Met uitzicht op een kasteel. Ik begon te ontspannen en het besef dat wachten tijdens vakantie niet erg is, maakte zich weer meester van me. Ik rekte me uit, gaapte wat en ging op mijn buik op bed liggen, met mijn handen onder mijn kin gevouwen. Sloom keek ik naar de ingang van de parkeerplaats, net zo lang tot ik de takelwagen zag arriveren.

Nog voor ik in mijn slome toestand goed en wel van bed kon rollen, zat de man al achter het stuur en zei hij iets onverstaanbaars. Zonder verdere waarschuwing, startte hij de motor en rolden we achteruit. Geschrokken krabbelde ik overeind om alle losse spullen in een kast te gooien, voordat het door de camper zou vliegen. Terwijl de monteur gas gaf om een diagnose te kunnen stellen, zwiepte ik van links naar rechts. ‘Sjonge jonge, heeft hij haast ofzo?’, riep ik boven het lawaai van de motor uit.

Niet veel later stonden we weer op de parkeerplaats en wat bleek? Door onze rustige rijstijl was een stangetje bij de turbo drooggelopen. Ik glimlach bij het horen van de diagnose. Een te ontspannen vakantie, heeft dus ook een keerzijde!

Reageren? Mail gerust naar info@verweijcopywriting.nl.

Voor het eerst verschenen in Alphens Nieuwsblad op 29-05-2019