De tekst van ‘Papa’ ontroerde me. Terwijl ik naar het plafond staarde, besefte ik mij ineend dat het luisteren naar deze woorden een stuk pijnlijker had kunnen izjn als mijn vader zijn darmkanker – die twee jaar geleden bij hem werd geconstateerd – niet had overleefd.
Uiteraard is niet elke zin in het lied op ons van toepassing. Ik lijk als vrouw qua uiterlijk nou niet bepaald op mijn vader en ook vind ik het lastig mezelf te identificeren met ‘ik heb een goddeloos geloof, en ik hou van elke vrouw’.
Het nummer heeft mij vervolgens de rest van de dag niet meer losgelaten. Niet alleen maakte de tekst impact, ook waren de omstandigheden waarin het lied hoorde wat merkwaardig.
Ten eerste is het opvallend dat het geluid dat vandaag uit mijn wekkerradio kwam ineens loepzuiver was. Normaal gesproken lopen er twee zenders door elkaar en hoor ik alleen maar een vreselijke ruis wanneer mijn wekker afgaat.
Ten tweede vind ik het frappant dat het lied precies startte op het moment dat mijn wekker afging. Meestal val je halverwege een nummer in als je de radio aanzet, niet?
Ik heb me dus voorgenomen dat mocht er een boodschap schuil zitten achter dit voorval, deze vrij simpel is. Het lied heeft me niet alleen doen beseffen hoe ontzettend trots ik ben op mijn lieve, dappere vader, maar ook dat ik dit best wat vaker tegen hem mag zeggen. Het lijkt misschien als kind een beetje overbodig om uit te spreken hoevel je om je ouders geeft, maar dat is natuurlijk onzin.
Fijn dat meneer Bos zijn prachtige lied afsluit met juist dat wat ik zou willen zeggen:
‘Maar papa, ik hou steeds meer van jou.’
Reageren? Mail gerust naar info@verweijcopywriting.nl.
Voor het eerst verschenen in Alphens Nieuwsblad op 19-09-2018