Al ruim zes jaar word ik gewekt door een kip. Elke ochtend. Dus ook op zaterdag en zondag, als ik na een gezellige avond wil uitslapen. Onmogelijk, wanneer kippetje besluit de hele boel bij elkaar te janken, zoals hij het eerste jaar deed. Ik wist toen nog niet dat er een kip in één van de aangrenzende tuinen woonde en hoorde elke ochtend een baby huilen. Ongelooflijk dat niemand even bij die baby kijkt, dacht ik steeds.
Pas na een jaar, toen het geluid veranderde, begreep ik dat er helemaal geen baby in het spel was. Ik gooide mijn babytheorieën overboord en luisterde vanuit bed geconcentreerd naar het nieuwe geluid. De kip, op dat moment misschien volwassen geworden, klonk nu een stuk minder zeurderig, maar het geluid werd er helaas niet veel beter op. Zo hoorde ik vanaf dat moment elke minuut van de dag exact hetzelfde ‘gak’ riedeltje.
Het enige waarin het beestje af en toe varieerde was de lengte en intensiteit van zijn eerste ‘gak’. Het was GAAAAK-gak-gak-gak-gak of GAAAAAAAAAAK-gak-gak-gak-gak. Vier jaar lang.
Na verloop van tijd concludeerde ik dat de kleine herrieschopper een gans moest zijn. Een hyperactieve gans, vrolijk scharrelend in het park vlakbij. Ik legde me bij de nieuwe situatie neer en hield me vanaf dat moment bezig met andere levensvragen.
Tot nu. Nu het beestje weer in een nieuwe levensfase zit, waardoor ik er achter gekomen ben dat de gans helemaal geen gans is, maar een kip. En dat hij niet in het park woont, maar in een tuin vlakbij. Gekke gewaarwording natuurlijk, als je al jaren een scharrelende gans voor ogen hebt.
Feit is dat de mysterykip ineens uit zijn g(l)ansrol viel en zijn ware identiteit prijsgaf door te gaan zitten ‘tokken’. Nog interessanter is het feit dat hij sinds kort zijn sound aanpast aan de weersomstandigheden. Bij koel weer is het overduidelijk een kip. Bij Hollands zomerweer, zoals deze week, neemt hij zijn ganzenrol aan en als het heet is, klinkt kippetje als een Chinees met een megafoon, waardoor ik mij tijdens het wakker worden op een Aziatische markt waan.
Hartstikke leuk natuurlijk, maar ergens kijk ik toch uit naar de winter. Misschien dat het bipolaire beestje tijdens extreme kou opnieuw van rol verandert en een nieuw geluid produceert, mocht haar nek niet zijn omgedraaid voor die tijd natuurlijk.
Reageren? Mail gerust naar info@verweijcopywriting.nl.
Voor het eerst verschenen in Alphens Nieuwsblad op 22-08-2019