Marie-Jose Column Alphens Nieuwsblad
Opgelucht laat ik me in mijn bureaustoel zakken. Het is gelukt; het lokaal is op tijd gereed voor de volgende groep 6. De ruimte – zojuist nog gevuld met opgewonden kinderstemmetjes – is op een berg tafels en stoelen na leeg. De muren waar gisteren nog vrolijke tekeningen hingen zijn kaal en alle boeken zijn verdwenen. De schoonmakers hebben de komende week vrij spel.

Terwijl ik van een afstandje kijk naar een eenzaam potlood op de grond, merk ik pas hoe stil het in het lokaal is. Een somber gevoel overschaduwt mijn gevoel van opluchting. In alle hectiek van het opruimen heb ik geen moment stil gestaan bij het feit dat ik ‘mijn’ leerlingen niet meer zal zien. De kinderen waar ik zo’n leuke tijd mee heb gehad gaan – nu de zomervakantie is begonnen – ieder hun eigen weg.

Na mijn laatste ronde door de klas, loop ik naar de gang waar twee grote boodschappentassen – gevuld met de ontelbare cadeaus en tekeningen die ik vanochtend van de kinderen kreeg – klaar staan. De cellofaanverpakkingen steken er vrolijk boven uit. Hoewel ik in oktober jarig ben, voel ik mij op deze juffendag toch een beetje jarig. Hartverwarmend om te ervaren dat zoveel ouders waardering hebben voor de leerkracht van hun kind, ook als zij halverwege het schooljaar invallen. Wat is het toch een mooi vak, denk ik wanneer ik de deur van het lokaal dicht doe.

Ik pak de tassen op en sleep mezelf richting het verlaten schoolplein. Vreemd idee dat het ook hier de komende zes weken stil zal zijn. Nog één keer draai ik me om en kijk ik naar het schoolgebouw. ‘Dag fijne school’, zeg ik zachtjes, ‘de juf gaat vakantie vieren’.

Reageren? Mail gerust naar info@verweijcopywriting.nl.

Voor het eerst verschenen in Alphens Nieuwsblad op 25-07-2018