Niet dat ik mij zonder lintje ondergewaardeerd zou voelen. Integendeel! Het is ontzettend leuk om elke woensdagochtend in de Venusstraat les te geven aan een groep enthousiaste, dankbare cursisten. Goed voor de lichaamsbeweging ook, want mijn handen en voeten draaien overuren om de betekenis van nieuwe woorden uit te beelden of te verduidelijken. Zo beeld ik het ene moment een konijntje uit door iemand onnozel aan te kijken met ontblote boventanden en twee hangende pootjes aan de voorkant en laat ik het volgende moment al snotterend zien wat het woord ‘verkouden’ betekent.
Pas toen ik mezelf bij elke stap een stukje lager liet zakken alsof ik echt naar beneden ging, begrepen ze wat ik aan het doen was en kon ik me eindelijk op een stoel laten vallen om mijn verzuurde bovenbenen rust te geven. Halleluja.
Gelukkig zijn de cursisten wel meer gewend en gingen ze snel weer aan het werk. Stuk voor stuk gemotiveerd, ongeacht of ze wel of niet verplicht zijn de inburgeringsexamens te halen.
Elke week oefenen ze vlijtig de moeilijke Nederlandse klanken en onbekende woorden en als er dan ineens een kwartje valt tijdens het maken van een oefening, zijn niet alleen zij heel erg trots, maar wij (Skander van der Maas en ik) als begeleiders natuurlijk ook. Fantastisch werk! En die spierpijn in mijn armen en benen de dag na het lesgeven? Die neem ik gewoon voor lief.
Reageren? Mail gerust naar info@verweijcopywriting.nl.
Voor het eerst verschenen in Alphens Nieuwsblad op 17-10-2018